W pobliżu Katedry, pomiędzy cisami, bystry obserwator dostrzeże wolnostojącą rzeźbę św. Jana Nepomucena z XVIII w., świętego, który miał chronić przed powodzią . Jest to jedna z najstarszych wolno stojących rzeźb św. Jana Nepomucena w północnej Polsce.
Nie są znane dokładnie wczesne dzieje figury. Jej istnienie po raz pierwszy wzmiankuje wizytacja parafii bydgoskiej w 1745 r., a zatem wykonanie posągu można odnosić do pierwszych lat po kanonizacji kapłana, dokonanej w 1729 r. Pierwotnie figura była umieszczona po południowej stronie prezbiterium kościoła farnego, na czynnym do początku XIX wieku cmentarzu parafialnym. Stała na ceglanym słupie o wysokości 3 metrów.
