MANRU

Ignacy Jan Paderewski MANRU

 Realizatorzy

ReżyseriaLaco Adamik

Kierownictwo muzyczneMaciej Figas

ScenografiaMilan David

ChoreografiaJanina Niesobska

Przygotowanie chóruHenryk Wierzchoń

autor plakatuWiesław Wałkuski

Premiera opery "Manru" w październiku 2006 r., przedtem  w bydgoskiej operze nie granej ,była  symboliczną "klamrą" zamykającą dokonania artystyczne w jej 50.letniej historii , zwieńczeniem wieloletnich starań o piękny teatr operowy dla Pomorza i Kujaw oraz podziękowaniem środowisku muzycznemu i społeczeństwu Bydgoszczy .Był to znakomity moment do przypomnienia dzieła stanowiącego uwieńczenie drogi twórczej Paderewskiego i jedynej w jego dorobku kompozytorskim opery.Muzyka pisana pod wpływem dramatów muzycznych Wagnera  zawiera szczególnie imponujące partie symfoniczne orkiestry, piękne partie wokalne. Paderewski włączył do partytury także elementy folklorystyczne : tańce góralskie  i  motywy cygańskie.

Temat libretta zaczerpnięty został z powieści J.I.Kraszewskiego "Chata za wsią".Literacki CyganTumry nosi w operze imię Manru, które-jak pisał Alfred Nossig do Ignacego Jana Paderewskiego- "jest najbardziej ponurym, cygańskim i operowym".

Ignacy Jan Paderewski mówił w 1902 r. na spotkaniu z przedstawiecielami prasy w Nowym Jorku: "Wybór tematu umożliwił mi wprowadzenie dużej dozy liryzmu do libretta i pod tym względem wzorowałem się ,jak to się określa,na metodzie włoskiej.Sądzę, że nowość "Manru" polega na tym,że w odróżnieniu od zwykłej romantycznej historii,jej temat został osnuty na tle konfliktu między dwiema rasami, Słowianami i Cyganami. Temat jest zresztą na wskroś muzyczny".

Autorem  przekładu libretta jest Roman Kołakowski.

Streszczenie :

Ulana, wiejska dziewczyna, wychodzi za mąż za Cygana Manru, który porzucił dla niej cygański tabor i osiadł we wsi. Mieszkają oboje w chacie za wsią, której mieszkańcy odnoszą się do wrogo.Ich miłość narażona jest na ciężkie próby : odrzucenie przez społeczności, z których się wywodzą , nędzę i rosnący brak porozumienia.  Ulanę ściga nieprzejednany gniew matki (Jadwiga)i pogarda sąsiadów, Manru zaś namawiany jest przez Cyganów, by wrócił do swobodnego życia włóczęgi. Wiejski znachor ,równiez pogardzany przez mieszkańców wsi,karzeł Urok, zakochany w Ulanie, przyrządza na jej prośbę napój miłosny Ulana liczy ,że jego działanie podtrzyma małżeńskie  uczucia Manru. Jednak ten , urzeczony brzmieniem skrzypiec, na których gra Cygan Jagu ,ostatecznie podąża za taborem i wiąże się z Cyganką Azą. Opuszczona także przez ukochanego Ulana  odbiera sobie życie. Na wiarołomnym Manru mści się zrozpaczony Urok i , strącając Cygana w przepaść, woła do nieżyjącej już dziewczyny :"Weź, jest twój".