Łukasz Pawlik Projekt feat. MIKE STERN

20.00 -  KONCERT  - bilety  w cenie 55 zl do nabycia w Eljazz Club po godz. 16.00, w dniu koncertu bilety w cenie 65 zł

18.00 - WARSZTATY MUZYCZNE - wstęp wolny, zgłoszenia: eljazz.bydgoszcz@gmail.com

 Mike Stern - gitara elektryczna

Łukasz Pawlik - instrumenty klawiszowe

Dawid Główczewski - saksofony

Paweł Pańta - gitara basowa

Cezary Konrad - perkusja

Łukasz Pawlik Project feat. Mike Stern to pierwsze spotkanie na scenie zespołu Łukasza Pawlika z Dawidem Główczewskim na saksofonach, Pawłem Pańtą na gitarze basowej i Cezarym Konradem na perkusji ze słynnym amerykańskim gitarzystą Mike’m Sternem. Idea wspólnego muzykowania jest pochodną współpracy muzyków przy nagraniach płyty „Lonely Journey” Łukasza Pawlika, w których, na zaproszenie autora, wziął udział Mike Stern.

Płyta „Lonely Journey”, wydana w 2016 roku, osadzona w stylistyce fusion, z elementami world-music, funku i jazz-rocka spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem ze strony krytyki.

„Album „Lonely Journey” brzmi jak amerykańska płyta jazzowych sław fusion, ale ma nad nimi jedną przewagę. Porywa młodzieńczą pasją lidera, który radością tworzenia ulubionych dźwięków dzieli się ze słuchaczami i skutecznie ich zaraża.” Marek Dusza, „Rzeczpospolita”

„Album „Lonely Journey” to płyta na światowym, wysokim poziomie, doskonała pod wieloma względami. Zagrana z wielką dozą muzycznej inteligencji, empatii i finezji, łącząca wirtuozerię i przebojowość, ukazująca odświeżony fusion w wielu interesujących odsłonach, na które składają się nie tylko doskonałe i wyważone kreacje muzyków towarzyszących liderowi, ale także bogata paleta pomysłów brzmieniowych samego Pawlika.” Michał K. Zawadzki, jazzsoul.pl

„Często albumy bywają nierówne i nie zawsze cały materiał zyskuje uznanie. W przypadku „Lonely Journey” nie ma słabego punktu. Od początku to końca „to jest to”. Ten album wypełnił sporą lukę w polskiej muzyce fusion/crossover, udowadniając po raz kolejny, że mamy znakomitych muzyków na światowym poziomie.” Marek Brzeski, jazzpress.pl

Podczas koncertu zaprezentowane zostaną zarówno utwory Mike Sterna, jak m.in.: Chromazone, KT, What Might Have Been, jak również kompozycje Łukasza Pawlika przygotowywane na nową płytę oraz Vibrance of the Coast z płyty „Lonely Journey”.

Mike Stern – jeden z najbardziej cenionych gitarzystów swojej generacji. W ciągu trwającej od ponad czterech dekad kariery zapisał w swoim dorobku współpracę z zespołem Blood, Sweat & Tears, Milesem Davisem, Jaco Pastoriusem, Brecker Brothers, Johnem Hendersonem. Wydał 16 autorskich płyt (spośród których 6 otrzymało nominację do nagrody Grammy). Elektryzujący solista, którego oszałamiająca wirtuozeria łączy w sobie moc rocka, fusion z wyszukaną harmonią jazzową , zabarwioną nieodłącznym bluesowym rysem. Posiada umiejętność stałego uatrakcyjnienia biegu zdarzeń każdego koncertu, bądź jam session przywołując na myśli skojarzenia ze swoimi gitarowymi idolami, takimi jak Jimi Hendrix, Wes Montgomery, Jim Hall i Albert King.

Urodzony 10 stycznia 1953 roku w Bostonie, dorastał w Waszyngtonie, DC, by powrócić do Bostonu w celu rozpoczęnia studiów na Berklee College of Music. Już w 1976, w wieku 23, otrzymał swoją pierwszą szansę występu z Blood, Sweat & Tears. Po dwóch latach tras koncertowych i nagrań z tym zespołem, dostał angaż w grupie Glass Menagerie Billy’ego Cobhama w latach 1979-1981. Następnie został zaproszony przez Milesa Davisa, stając się częścią jego come-backu (z basistą Marcusem Millerem, perkusistą Alem Fosterem, perkusjonistą Mino Cinelu i saksofonistą Billem Evansem), debiutując 27 stycznia 1981 roku wklubie KIX w Bostonie. Koncert ten został zarejestrowany i wydany na płycie We Want Miles. Podczas swojej trzyletniej współpracy z Davisem pojawił się także na dwóch innych jego albumach, a były to Man with the Horn z 1981 roku i Star People z 1983. Następnie dołączył do zespołu Word of Mouth Jaco Pastoriusa, z którym objechał świat w latach 1983-1985, by powrócić potem na jeszcze jedną trasę z zespołem Davisa.  W 1985 Sten nagrał swój debiutancki autorski album Neesh w japońskiej wytwórni Trio. n Rok później zadebiutował na rynku amerykańskim jako autor płyty Upside Dwonside wydanej przez Atlantic Records. W nagraniach krążka wzięli udział znani muzycy: saksofoniści David Sanborn, Bob Berg, basiści Mark Eagan, Jeff Andrews i Jaco Pastorius, keboardzista Mitch Forman oraz perkusiści Dave Weckl i Steve Jordan.  Następne dwa lata to okres współpracy z tytanem saksofonu tenorowego Michaelem Breckerem i jego kwintetem oraz udział w nagraniach jego płyty Don’t Try This At Home.  Latem 1986 roku Stern połączył siły z Davidem Sanbornem, by następnie stać się częścią elektryzującej grupy Steps Ahead, z Mike’m Mainierim, Michaelem Breckerem, Darrylem Jonesem i Steve’em Smithem. Współpraca grupy została udokumentowana albumamem Live in Tokio z 1986 Drugim albumem Sterna, wydanym przez Atlantic Records był Time In Place z 1988, nagrany z perkusistą Peterem Erskinem, keyboardzistami Jimem Beardem i Donem Grolnickiem, basistą Jeffem Andrewsem i perkusjonistą Donem Aliasem. Następnymi albumami Sterna były Jigsaw z 1989, na którym złożył hołd Milesowi Davisowi, w utworze „Chief” oraz Odds Or Evens z 1991, z grupą, której liderował wspólnie z saksofonistą Bobem Bergiem. W 1992 roku Stern dołączył do powracającego na scenę zespołu Brecker Brothers, pojawając się przebojowym albumie The Return of Brecker Brothers.  Z kolei autorski album Sterna z 1993 roku Standards zapewnił mu wyróżnienia dla Najlepszego Gitarzysty Jazzowego Roku, przyznawane przez czytelników oraz krytyków magazynu Guitar Player. Kolejne albumy Sterna: Is What It Is z 1994 roku i Between The Lines z 1996 otrzymały nominacje do Grammy. W 1997 artysta nagrywa Give And Take z basistą Johnem Patiticcim, perkusistą Jack’iem DeJohnette, perkusjonistą Donem Aliasem oraz gośćmi specjalnymi Michaelem Breckerem i Davidem Sanbornem. Ich spontanicznie wykonane interpretacje standarów „Oleo” Sonny’ego Rollinsa, „Giant Steps” Johna Coltrane’a, „I Love You” Cole Portera i „Who Knows” Jimi’ego Hendrixa przyczyniły się do zdobycia przez Sterna nagrody Orville W. Gibson Award dla Najlepszego Gitarzysty Roku. Jego dziewiąty album dla Atlantic pt. Play z 1999 roku, był spotkaniem z kolegami-gitarzystami Billem Frissellem i Johnem Scofieldem.  Następnie, w 2001 roku, Stern dokonał swojego pierwszego wypadu w stronę muzyki wokalnej, na nominowanym do Grammy albumie Voices, na którym wystąpili Richard Bona, Arto Tuncboyaciyan i Elisabeth Kontmanou.  Po 15 latach w wytwórni Atlantic, Stern przenosi się do ESC, gdzie 2004 roku wydaje These Times – elektryczny materiał z udziałem cenionych muzyków sesyjnych, takich jak basista Richard Bona, saksofonista Kenny Garrett i bandżysta Bela Fleck.  W 2006 roku Stern dołącza do Heads Up International, oddziału Concord Music Group, nagrywając nominowaną do Grammy płytę Who Let the Cats Out?. Wśród muzyków zaproszonych do tych nagrań znaleźli się śpiewający basista Richard Bona, basiści Anthony Jackson, Meshell Ndegeocello, Chris Mink Doky oraz Victor Wooten, tębacz Roy Hargrove, saksofoniści Bob Franceschini i Bob Malach, perkusiści Dave Weckl i Kim Thompson, wirtuoz harmonijski ustnej Gregoire Maret oraz keyboardzista/producent Jim Beard.  Podczas Festival International de Jazz de Montreal w czerwcu 2007 roku Stern zostaje uhonorowany Nagrodą Milesa Davisa, przyznawaną artystom światowej sławy, którzy przyczyniają się do odrodzenia jazzu. W poprzednich latach nagrodę tą otrzymali Keith Jarrett, Wayne Shorter, Michael Brecker oraz Charlie Haden.  Stern był również artystą-rezydentem tego samego festiwalu, dołączając do znanej grupy Yellowjackets na kilka elektryzujących występów. Współpraca ta została utrwalona w studio na albumie Lifecycle, wydanym w 2008 roku i nominowanym do Grammy w kategorii „Best Contemporary Album”.  Nieustannie podróżujący po świecie Stern, zabrał swój zespół na tourne po Europie, Azji trwające przez prawie cały rok 2008. Intensywny grafik koncertowy nie był przeszkodą dla pamiętnego koncertu w klubie New Morning w Paryżu z Bobem Franceschinim, basistą Tomem Kennedym i perkusistą Dave’m Wecklem. Ten elektryzujący koncert przy wypełnionej po brzegi sali z maja 2008, został wydany na DVD pt. New Morning: The Paris Concert, wydanym w maju 2009 roku. W lutym tego samego roku, w serii artykułów świętujących 75-lecie magazynu Down Beat, Stern zaliczony został do zaszczytnego grona 75 najlepszych gitarzystów w historii. Na liście znaleźli się gitarzyści zarówno jazzowi, bluesowi, jak i okołojazzowi, co pokazuje jak szeroki jest wpływ gitary na muzykę od momentu jej początków w jazzie w latach dwudziestych XX wieku.  W sierpniu 2009 roku Stern wydaje swój ambitny, nominowany do Grammy album Big Neighborhoos, na którym znalazła się cała plejada utalentowanych muzyków, takich jak gitarzyści Steve Vai i Eric Johnson, śpiewający basiści Esperanza Spalding i Richard Bona, Medeski Martin & Wood, perkusiści Dave Weckl, Terri Lyne Carrington, Cindy Blackman i Lionel Cordew, basiści Chris Mink Doky i Lincoln Goines, saksofoniści Bob Franceschini i Bob Malach, trębacz Randy Brecker oraz keyboardzista i producent Jim Beard.  21 stycznia 2012 Stern uhonorowany został nagrodą Certified Legend Award magazynu Guitar Player. Nagroda została mu przyznana podczas Nocy Gwiazd Muriela Andersona, podczas której wystąpił wspólnie z Lee Ritenourem oraz innymi legendami tego pisma, takimi jak Les Paul, Duane Eddy, Dick Dale, Larry Carlton i Tommy Emmanuel.  W czerwcu tego samego roku Stern wydał płytę All Over the Place, na której zagrali trębacz Randy Brecker, saksofoniści Kenny Garrett, Chris Potter, Bob Franceschini i Bob Malach, perkusiści Dave Weckl, Keith Carlock, Lionel Cordew, Al Foster, Kim Thompson, keyboardzista/producent Jim Beard oraz żona Mike’a – gitarzystka i wokalistka Leni Stern. Basiści, którzy wzięli udział w nagraniach to Esperanza Spalding, Richard Bona, Victor Wooten, Anthony Jackson, Dave Holland, Tom Kennedy, Will Lee, Victor Bailey. W swoim ostatnim albumie Eclectic, Stern muzykuje vis-à-vis z gitarzystą z Texasu Ericciem Johnsonem, serwując prawdziwą gratkę miłośnikom gitary. Jak sugeruje sam tytuł, ci dwaj współcześni gitarowi herosi, w jedenastu kompozycjach, pokazują szeroką gamę stylistycznych odniesień, składając hołd Hendrixowi w jego słynnym bluesie „Red House. W przeciwieństwie do produkcyjnego albumu Over The Place, płyta Eclectic nagrana została w ciągu trzech dni w studio w Austin, a do gitarzystów dołączyli basista Chris Maresh i perkusista Anton Fig (z niewielką liczbą zaproszonych gości, wśród których znalazła się żona Mike’a Leni Stern oraz wokalista i songwritter Christopher Cross w chórkach). „Moje nagrania w ostatnich latach wiązały się ze współpracą z całym mnóstwem osób, ale tym razem dobrze było wejść do studia i nagrać materiał w jednym zespole, ze śladową ilością overdubów” – opowiada Stern. „Było to coś w rodzaju grania live, co zawsze bardzo lubiłem. Po prostu rozstawiliśmy się i zaczęliśmy grać. Dzięki temu, że było to studio Erica, nikt nie patrzył na zegarek. Nagrania poszły wprawdzie szybko, ale mieliśmy dużo czasu by ich dokonać.”

Łukasz Pawlik – pianista, keyboardzista jazzowy, wiolonczelista, kompozytor. Studiował na uczelniach Western Michigan University w USA oraz Robert Schumann-Hochschule w Düsseldorfie, której jest absolwentem. Laureat licznych nagród konkursowych, m.in. Grand Prix 6. Berlin Jazz&Blues Award, I nagroda w konkursie „Nadzieje Warszawy” oraz II nagroda w Konkursie na Indywidualność Jazzową na festiwalu „Jazz nad Odrą”. Dwukrotny stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Współzałożyciel oraz lider formacji Kattorna, z którą nagrał album „Straying To The Moon” wydany w 2010 roku. W 2016 ukazała się pierwsza w pełni autorska płyta Łukasz Pawlika pt. „Lonely Journey”, do której nagrania zaprosił muzyków takich jak: Mike Stern, Michael „Patches” Stewart, Paweł Pańta, Cezary Konrad, Dawid Główczewski. W tym samym roku pojawił się jako solista wykonując partie solowe na wiolonczeli i fortepianie na płycie „4 Works 4 Orchestra” z muzyką Włodka Pawlika.

Dawid Główczewski – saksofonista. Absolwent Wydział Jazzu i Muzyki Estradowej Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach. W roku 2004 w ramach programu Erasmus studiował także na Universität für Musik und Darstellende Kunst w Grazu. Dwukrotny stypendysta Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (1997, 1998). Laureat wielu konkursów klasycznych i jazzowych, takich jak: Festiwal Zespołów Jazzowych i Bluesowych w Gdyni (2002), Radom Jazz Days (I nagroda, 2004), Nadzieje Warszawy (I nagroda, 2006), Berlin Jazz & Blues Award (Grand Prix z zespołem Kattorna, 2006), Grand Prix Festiwalu Big Bandów w Usti nad Labem (2010). Ponadto otrzymał wyróżnienia indywidualne na konkursach takich jak: Jazz nad Odrą (2006), Nadzieje Warszawy (2006), Europejskie Integracje Muzyczne (2006), Festiwal Big-Bandów w Nowym Tomyślu (2010), Festiwal Big Bandów w Usti nad Labem (2010) Ma na koncie współpracę w wieloma znanymi artystami muzyki rozrywkowej i jazzu, takimi jak: Zbigniew Wodecki, Rudi Schubert, Ania Wyszkoni, Grażyna Łobaszewska, Lora Szafran, Boney M, Maria Schneider, Jamie Cullum, Włodek Pawlik, Leszek Możdżer, Tomasz Stańko, Zbigniew Preisner.

Paweł Pańta - kontrabasista i gitarzysta basowy. Ukończył Akademię Muzyczną im. F. Chopina w Warszawie w klasie kontrabasu prof. Andrzeja Mysińskiego oraz Studium Jazzowe u Zbigniewa Wegehaupta. W 1995 roku był członkiem G. Mahler Jugendorchester, prowadzonej przez Claudio Abbado. W latach 1996-98 współpracował z orkiestrą Philharmonie der Nationen, z którą zagrał ponad 100 koncertów na całym świecie. Współpracował z całą czołówką polskiego jazzu oraz z wieloma wybitnymi artystami muzyki klasycznej. Był członkiem Andrzej Kurylewicz Trio. Obecnie aktywny w zespołach Janusza Bogackiego, Gary’ego Guthmana, Wojciecha Gogolewskiego i Filipa Wojciechowskiego. Paweł Pańta w 2001 roku rozpoczyna najważniejszy etap muzycznej kariery-współpracę z Włodkiem Pawlikiem, z którym nagrywa takie albumy jak „Sonety Szekspira”, „Anhelli” ,” Tykocin Jazz Suite”, „Struny na Ziemi”, „Wieczorem”. Zwieńczeniem wspólnej pracy jest zdobycie nagrody Grammy 2014 za album „Night in Calisia”.

Cezary Konrad - perkusista, kompozytor, aranżer. Absolwent Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie w klasie perkusji prof. Stanisława Skoczyńskiego. Przez czytelników miesięcznika Jazz Forum uznawany za najlepszego polskiego perkusistę jazzowego według rankingu Jazz Top, nieprzerwanie od roku 1992. Pod koniec „studiów klasycznych” poświecił się muzyce jazzowej a pierwsze znaczące sukcesy zaczął odnosić jako współtwórca grupy Central Heating Trio (wraz z pianistą Filipem Wojciechowskim,1989), z którą zajął I miejsce na festiwalu Jazz Juniors ‘ 90 w Krakowie oraz otrzymał I nagrodę na Festiwalu „Pomorska Jesień Jazzowa – Klucz Do Kariery” w 1990 roku. Central Heating Trio było również finalistą międzynarodowych konkursów jazzowych w roku 1990: „IX European Jazz Competition” w Leverkusen/Niemcy i „Europe Jazz Contest” Hoeliard /Belgia. W roku 1995 nagrywa pierwszą współautorską płytę wraz z Susan Weinert – „Meeting in Krakow”- wydaną w 1996 roku. W 1995 roku zakłada też swoją pierwszą grupę: Cezary Konrad Quartet, z którą w 1999 roku nagrywa swoją pierwszą autorską płytę – „One mirror… many reflections” – wydaną w 2000 roku. Od roku 2006 Cezary Konrad występuje również z koncertami solowymi, podczas których w sposób niezwykle widowiskowy prezentuje publiczności magiczny świat instrumentów perkusyjnych. Projekt koncertów solowych wywodzi się z wieloletnich doświadczeń Cezarego jako pedagoga, wykładowcy i prowadzącego zajęcia na wielu warsztatach muzycznych zarówno na terenie Polski jak i Europy. W roku 2014, płyta z jego udziałem “Night in Calisia” zdobyła Nagrodę Grammy. Od ponad dwudziestu lat, Cezary Konrad pozostaje w czołówce najlepszych polskich perkusistów. W 2015 ukazał się trzecia autorska płyta perkusisty pt. „Cezary Konrad – On Classical” prezentująca nowe spojrzenie na znane tematy muzyki klasycznej, przetworzone przez wyobraźnię perkusisty.