Festival of new dramaturgies 2016

 WSTĘP WOLNY

Jeśli wierzyć współczesnym naukom humanistycznym, obóz staje się dziś coraz częstszą formą zarządzania populacją ludzi wykluczonych, wygnanych z własnych krajów, pariasów zmuszonych do migracji. Co więcej, liczba ludzi o niejasnym statusie, pozbawionych praw obywatelskich i skazanych na troskliwość organizacji humanitarnych, rośnie na całym świecie w sposób dramatyczny. Według niektórych, wiąże się to nie tylko z konfliktami zbrojnymi czy zmianami klimatycznymi, wymuszającymi wędrówki ludów za chlebem, lecz wynika z samej natury późnego kapitalizmu. Jeśli tak, być może kruchy status uchodźcy stanie się niedługo udziałem każdego z nas. Od dawna takie przekonanie żywi już kultura masowa, która karmi nas fantazjami o przyszłości planety jako miejsca radykalnej segregacji, znaturalizowanej niesprawiedliwości i humanitarnej katastrofy. W kolejnym wykładzie cyklu Obrazy uchodźcze zajmiemy się właśnie tymi obrazami przyszłości, zawartym w takich filmach jak choćby Igrzyska śmierci czy Pamięć absolutna. Postaramy się także zobaczyć co z tych futurologicznych fantazji można dostrzec już w dzisiejszym świecie.

 

Cykl wykładów w TPB pt. Obrazy uchodźcze

Coraz trud­niej jest ignorować fakt, że problem uchodźców jest jednym z najpoważniejszych wyzwań - etycznych, politycznych, historycznych - przed jakimi stoi dziś Europa. Obrazy imigrantów, doniesienia na ich temat, dyskusje wokół zjawiska stają się coraz silniej obecnym elementem medialnej codzienności. Podobnie jak sami uchodźcy zaludniający systematycznie różne części kontynentu. W trakcie wykładów prowadzonych w Teatrze Polskim w Bydgoszczy uczestnicy mogli się skupiać nie tylko na aktualnych problemach, ale także na ich historycznych i artystycznych kontekstach.

Według Aby Warburga obrazy są nieustannie w ruchu, potrafią przemierzać zarówno przestrzeń, jak i czas. Dzięki ich migracji kultura pozostaje wciąż żywa, generując istotne napięcia, produkując mieszanki i wywołując spory. Dlatego też skrupulatny badacz może rozpoznać te same "formuły patosu" w obrazach włoskiego renesansu i rytuałach Indian Hopi praktykowanych jeszcze na początku XX wieku. Czy współczesne obrazy uchodźców również posiadają odległe, historyczne odniesienia? Czy obecny w nich patos można uczynić punktem wyjścia do rozmowy na temat kultury jako takiej, a kultury współczesnej w szczególności? Jak powiązać to antropologiczne spojrzenie z pilną potrzebą uczestnictwa w aktualnych politycznych i etycznych sporach na temat problemu migracji?

Do tej pory w ramach cyklu Obrazy uchodźcze odbyły się już wykłady: "Gniew wykluczonych“, "Calais - tam gdzie kończy się Europa“, "Eksperymenty wygnańca“. Więcej informacji można znalec pod adresem http://www.teatrpolski.pl/seminarium-moscicki.html

 

Paweł Mościcki - filozof, eseista i tłumacz, adiunkt w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Członek redakcji kwartalnika "Widok. Teorie i praktyki kultury wizualnej". Redaktor tomu Maurice Blanchot. Literatura ekstremalna (2007) oraz autor książek: Polityka teatru. Eseje o sztuce angażującej (2008), Godard. Pasaże (2010), Idea potencjalności. Możliwość filozofii według Giorgio Agambena (2013), My też mamy już przeszłość. Guy Debord i historia jako pole bitwy (2015).