Aportein
Gdzie? Punktem wyjścia dla projektu Lucy Sosnowskiej "Aportein" jest kolekcja kartek pocztowych, kupowanych przez artystkę w prowadzonej przez bezdomnych Wspólnocie Emaus w Krakowie.
Kartki mają różnorodną treść - niektóre z nich to konwencjonalne pozdrowienia świąteczne, inne mają formę intymnego monologu. Kolekcja liczy obecnie 71 sztuk, z których najstarsze pochodzą z lat 40-tych XX wieku. Część najprawdopodobniej nigdy nie dotarła do odbiorcy. Trzy zaadresowane są do Bydgoszczy.
Bydgoską kolekcję Lucy Sosnowska zamierza poszerzyć, organizując wspólnie z Teatrem Polskim społeczną interwencję - akcję zbierania pocztówek, które z różnych powodów nie znajdują się w posiadaniu docelowych adresatów. Zebrane kartki pocztowe zostaną ponownie dostarczone na adres wskazany przez ich nadawcę.
Powtórzenie gestu nadania kartek ma zainicjować bezpośrednią konfrontację z człowiekiem, miejscem, historią oraz czasem. Projekt zakłada spotkanie z odbiorcą pocztówki, jego bliskimi lub jeśli nie będzie to możliwe - z nowymi lokatorami mieszkania, pod adres którego zaadresowana była kartka, po latach, w roku 2015.
Ten swoisty recycling pamięci ma na celu uruchomienie narracji o przeszłości (przedmiotów) i naszym stosunku do niej. Stanowić zachętę do odpowiedzi na pytania: Jak zlokalizować czas, który upłynął? Jak uchwycić obecność człowieka w czasie i w przestrzeni?
Materiały zebrane procesie pracy nad projektem zostaną zaprezentowane w formie instalacji performatywnej.
Kartki mają różnorodną treść - niektóre z nich to konwencjonalne pozdrowienia świąteczne, inne mają formę intymnego monologu. Kolekcja liczy obecnie 71 sztuk, z których najstarsze pochodzą z lat 40-tych XX wieku. Część najprawdopodobniej nigdy nie dotarła do odbiorcy. Trzy zaadresowane są do Bydgoszczy.
Bydgoską kolekcję Lucy Sosnowska zamierza poszerzyć, organizując wspólnie z Teatrem Polskim społeczną interwencję - akcję zbierania pocztówek, które z różnych powodów nie znajdują się w posiadaniu docelowych adresatów. Zebrane kartki pocztowe zostaną ponownie dostarczone na adres wskazany przez ich nadawcę.
Powtórzenie gestu nadania kartek ma zainicjować bezpośrednią konfrontację z człowiekiem, miejscem, historią oraz czasem. Projekt zakłada spotkanie z odbiorcą pocztówki, jego bliskimi lub jeśli nie będzie to możliwe - z nowymi lokatorami mieszkania, pod adres którego zaadresowana była kartka, po latach, w roku 2015.
Ten swoisty recycling pamięci ma na celu uruchomienie narracji o przeszłości (przedmiotów) i naszym stosunku do niej. Stanowić zachętę do odpowiedzi na pytania: Jak zlokalizować czas, który upłynął? Jak uchwycić obecność człowieka w czasie i w przestrzeni?
Materiały zebrane procesie pracy nad projektem zostaną zaprezentowane w formie instalacji performatywnej.